در حال حاضر بهترین توضیح برای چگونگی پیداش جهان است. رویدادی که همه چیز را به وجود آورد، از تمامی مواد موجود گرفته تا زمان و حتی خود فضا. این باعث تورم و انبساط جهان شده است. در واقع این رویداد، انرژی به فضا منتشر نشده است، بلکه این خود فضاست که به سرعت در حال گسترش است. این ممکن است کمی گیج کننده باشد، اما شاید دو قیاسی که در ادامه توضیح می دهیم به درک این موضوع کمک کند.

در چنین سطحی شما به هر اندازه که بخواهید می توانید حرکت کنید اما به انتهایش نرسید

اولین قیاس، مثال معروف بادکنک است. اگر همین الان یک بادکنک در دست داشته باشید این قیاس را بهتر درک می کنید. سعی کنید با کمک یک خودکار روی پوست بادکنک نقطه های کوچکی با فواصل مساوی بکشید. این نقطه ها در واقع همان کهکشان ها هستند. (این را در نظر بگیرید که باید بادکنک را بدون مرکز در نظر بگیرید) سطح بادکنک همان فضا-زمان است.

در چنین سطحی شما به هر اندازه که بخواهید می توانید حرکت کنید اما به انتهایش نرسید. این موضوع را در نظر داشته باشید که فضای موجود بر روی سطح بادکنک را باید دو بعدی در نظر بگیرید و فرض بر این است که نقاط روی بادکنک ارتفاع ندارند. در عوض انبساط واقعی جهان نسخه ای سه بعدی از این قیاس است. نکته اینجاست که، وقتی باکنک را باد می کنید، به نظر می رسد تمامی نقاط روی بادکنک در حال دور شدن از هم هستند، اما این نقاط خودشان حرکت نمی کنند؛ بلکه این سطح در حال انبساطِ بادکنک است که دارد آنها را از یکدیگر دور می کند.