به گزارش مهر ، این فرآیند نیازمند انرژی زیادی است. به خصوص هنگامیکه نهنگ ها در زمان مهاجرت غذای چندانی نمی خورند و به اصطلاح روزه می گیرند برای جهش به بیرون آن باید نیروی زیادی صرف کنند.

درهمین راستا دانشمندان تخمین می زدند این جهش نقشی مهم در زندگی آب بازسانان دارد اما تا به امروز این نقش مبهم بوده است.

آیلب کراوانا، زیست شناس دریایی در دانشگاه کویینزلند از ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۱ میلادی مدت زمانی را در ساحل پرگین استرالیا به مشاهده ۷۶ گروه نهنگ پرداخت که از سمت قطب جنوب مهاجرت می کردند.

 یافته او و گروهش که به تازگی منتشر شده نشان می دهد  جهش نهنگ ها به بیرون آب بیشتر در زمانی اتفاق می افتد که بقیه غلافه های نهنگ ها بسیار دور هستند. یا به عبارت دیگر حداقل ۴ هزار متر فاصله دارد. از سوی دیگر تکان دادن دم یا باله معمول ترین شیوه در هنگامی است که اعضای گروه از یکدیگر جدا می شوند یا بهم نزدیک می شوند.

این درحالی است که صدای برخورد بدن آنها که در آب به وجود می آید بسیار بلند است و تا مسافت زیادی شنیده می شود.