به گزارش مهر به نقل از ستاد ویژه توسعه فناوری نانو، در بیشتر پروژه‌های علمی تخیلی حوزه فناوری‌نانو، نظیر آسانسور فضایی، نانولوله کربنی حضور دارد که دلیل این امر خواص استحکامی منحصر به فرد این ماده است. به همین دلیل کاربردهای زیادی برای این ماده مورد تصور است.

شرکت بات (Butte) به دنبال فناوری جالبی با استفاده از نانولوله‌های کربنی است. ماه اکتبر سال ۲۰۱۶، شرکت مونتانا تک (Montana Tech) اعلام کرد که چند تن از اعضاء این شرکت در حال همکاری با شرکت بات هستند تا پلیمر ویژه‌ای برای جلیقه‌های ضدگلوله بسازند.

این شرکت‌ها با همکاری شرکت اوکس تکنولوژی (Oaks Technology) اقدام به سرمایه‌گذاری ۲۰۰ هزار دلاری برای تست روی ماده‌ای کرده‌اند که به این منظور طراحی شده‌است. این ماده ترکیبی از نانولوله‌کربنی و گرافن است.

هاگ کرایگ از مدیران این پروژه می‌گوید که نانولوله کربنی و گرافن گزینه‌های ایده‌آلی برای ساخت جلیقه ضدگلوله هستند؛ دلیل این امر، وزن کم آن و استحکام بالای این مواد است چیزی که در دیگر مواد به ندرت یافت می‌شود.

کرایگ اظهار داشت: ما انتظار داریم که با این فناوری کیفیت جلیقه‌ها دو برابر بهبود یابد به این معنا که وزن آنها نصف شود و مقاومت بهتری داشته باشند. جلیقه‌های ضدگلوله تنها زمانی که سرعت گلوله در محدوده خاصی باشد امکان حفظ جان فرد را دارند، در نتیجه گلوله‌هایی که با سرعت بالا شلیک شوند می‌توانند به این جلیقه‌ها آسیب بزنند.

کرایگ معتقد است که گرافن و نانولوله‌کربنی استحکام ساختار هگزاگونالی گرافیت را داشته اما ابعاد کوچکتری دارد.

اگر نتایج آزمون‌های انجام شده روی این ماده موفقیت‌آمیز باشد آنگاه این شرکت‌ها وارد فاز بعدی کار می‌شوند که در آن باید این ماده کامپوزیتی با پارچه‌های چلوار رایج ترکیب کرد، با این کار امکان تجاری‌سازی این فناوری فراهم می‌شود.

شرکت اوکس تکنولوژی با کمک دو تن از پرسنل سابق نیروی هوایی آمریکا فعالیت خود را در این حوزه انجام می‌دهد. کرایگ معتقد است که این فناوری می‌تواند بر بسیاری از محدودیت‌ها غلبه کند.