عدم وجود تلویزیون باعث شادی و همبستگی بیشتر خانواده می شود‎

در دنیایی زندگی می کنیم که غریبه هایی از هر جنس (رسانه، تلویزیون، اینترنت) اجازه ی ورود به پیشرفت های معنوی، ذهنی و روانی ما را یافته اند. اگر به این نتیجه رسیده ایم که عدم وجود تلویزیون باعث شادی و همبستگی بیشتر خانواده می شود، سوال مهم این است که چگونه بچه ها را بدون تلویزیون سرگرم و شاد کنیم.

۱

وقتی با بچه ها تنها هستید، تلویزون را خاموش کنید. صدها تحقیق به ارتباط تماشای خشونت و بروز رفتار خشن در فرد پرداته اند. و اغلب به پاسخ بله، ارتباطی بین این ها وجود دارد رسیده اند. هر فرد آمریکایی تا زمانی که به ۱۸ سالگی برسد ۲۰۰۰۰۰ صحنه ی خشونت آمیز و ۱۶۰۰۰ قتل را در تلویزیون دیده است. در این میان، این صحنه ها باعث بروز افسردگی، خشم، استرس و هیجانات منفی در فرد می شوند. مسلما هیچ یک از ما نمی خواهد عزیزانش را چاق، افسرده و در خود مانده جلوی مانیتور کامپیوتر یا تلویزیون ببیند. با این حال، با توجه به سبک زندگی روزمره ی ما به نظر می رسد تلویزیون باعث آسیب به روان ما شده است.

۲ 

وقتی مهمان دارید، تلویزیون را خاموش کنید. شاید خیلی از ما نیاز داشته باشیم عادت روشن نگه داشتن تلویزیون و سر زدن دائمی به گوشی های همراه را در زمان مهمان داشتن ترک کنیم. وقتی مهمان دارید، به صورت فعال به صحبت های او گوش دهید و سعی کنید از او پذیرایی کنید و با او اوقات خوشی را سپری کنید.

۳ 

زمان خود را مجددا مدیریت کنید. این زمان متعلق به خانواده ی شما است. اطمینان یابید که حداقل یک وعده ی غذایی را کنار عزیزان خود آماده یا صرف می کنید. زمان با هم بودن پر از شادی است. زمانی را به بازی، حرف زدن، پیاده روی، و آشپزی با هم اختصاص دهید. با هم آواز بخوانید، هنری فرابگیرید، به یادگیری زبان بپردازید و خیلی کارهای دیگر که جایی برای تلویزیون باقی نمی گذارند.

۴ 

زمان تنهایی بچه های خود را مجددا مدیریت کنید. باید تفاوتی بین زمان تنهایی بچه ها و زمان بودن با دوستان باشد. زمان تنهایی زمان مهمی است که کودک یاد میگیرد خود را با نقاشی، نوشتن، ساختن آواز خواندن و رقصدیدن سرگرم کند. در واقع الان زمان یادگیری و تمرین است، زمان موسیقی، زمان هنر، زمان اختراع. همه ی اینها فعالیت های ساختار یافته ای هستند که در خانه انجام می شوند.

زمان تنهایی بچه های خود رامدیریت کنید‎

۵ 

امکان بازی آزادانه را فراهم کنید. باید جدا از فعالیت های ساختار یافته، زمانی هم به بازی آزاد اختصاص داده شود. در این زمان، اجازه دهید فرزندتان اکتشاف کند، آزمایش کند و در مورد یافتن بازی های جدید کنجکاو باشد. تمام مدت برای آنها اسباب بازی و بازی جدید نخرید. اجازه دهید قوه ی تخیل خود وی کار کند. کودکی که در اتاقی پر از اسباب بازی قرار دارد، به دلیل حواس پرتی بصری و فکری قوه تفکر و تخیل خوبی هم ندارد. روان شناسان معتقدند بهترین اسباب بازی، اسباب بازی ناکامل است، مثلا عروسکی بدون صورت. اسباب بازی های کامل و بی نقص کار کودک را انجام می دهند و محلی برای تخیل وی باقی نمی گذارند. در حالی که اسباب بازی های ساده و ناکامل کودک را وادار به تصور کردن ادامه ی کار و اکتشاف می کنند.

۶ 

اجازه دهید بچه ها بیرون بروند و بازی کنند. باید تعادلی بین زمان بودن در فضای بسته و آزاد باشد. همه ی بچه ها از دیدن باغ و باغچه به وجد می آیند. بودن در فضای باز به آنها امکان دویدن، اکتشاف و نفس کشیدن را می دهد. بچه هایی که در بیرون از خانه از بازی لذت می برند به بزرگ سالانی تبدیل می شوند که از کمپ زدن در محیط های باز، کوهنوردی، و سفر لذت می برند و برای حیوانات و محیط زیست ارزش قائل هستند. بازی بیرون از خانه برخی از نیازهای کودکان مانند فریاد زدن، دویدن، تخلیه ی انرژی، اکتشاف، پنهان شدن و نیاز به آزادی را برآورده می کند.

۷ 

دوستانتان را دعوت کنید. کودکان برای یادگیری مهارت های اجتماعی و پرورش آن به فرصت های دورهمی زیاد نیاز دارند. کودکانی که از هوش بالایی برخوردار هستند، رابطه ی دورنی بین افراد و طبیعت را مشاهده می کنند. بازی کردن با بچه ها، ضربه زدن به توپ، بازی قایم موشک، و دویدن بی هدف همه کلید خلاقیت و پرورش ذهن هستند.

منبع: phow.ir