بررسی علت میل به تنها ماندن در نوجوانان/ لزوم احترام گذاشتن به حریم خصوصی نوجوان

یک روانشناس گفت: با ورود کودکان به دوره نوجوانی، تمایل آنها برای تنها ماندن بیشتر می شود که ناشی از تغییرات جسمانی و روانی دوران بلوغ اوست.

سید شهرام علیزاده متخصص و روانشناس کودک و نوجوان  در گفتگو با خبرنگارحوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان؛ اظهار کرد: با ورود کودکان به دوره نوجوانی تمایل آنها برای تنها ماندن بسیار بیشتر می شود که تغییرات این چنینی، ناشی از تغییرات جسمانی و روانی دوران بلوغ اوست. در این هنگام پیشروی نوجوان به سوی استقلال، والدین را نگران می کند و موجب می شود تا با فرزندشان دچار مشکل شوند.

این روانشناس در ادامه بیان کرد: به کار بردن جملاتی همچون «چرا همش توی اتاقتی؟»، «از وقتی میای تو اتاقی و اصلا با ما توجه نمیکنی» ناشی از عدم اطلاع والدین  از تغییرات دوران بلوغ است.

وی تصریح کرد: آنچه والدین در ذهن خود از کودکشان به خاطر دارند، فرزندی مطیع و به اصطلاح حرف گوش کن است که عادت داشت همه جا همراه آنان باشد و در حضور آنها احساس امنیت می کرد؛ اما تغییرات دوران طوفانی بلوغ، والدین را به فکر فرو می برد تا از خود بپرسند چه اتفاقی افتاده که فرزند شاد دیروز دوست دارد تنها باشد و از ما فاصله می گیرد؟

علیزاده با بیان اینکه نوجوانان در این مدت علاقه به تنهایی دارند، افزود: نوجوانان در این مدت علاقه مند هستند تا ساعات قابل توجهی را تنها باشند و می خواهند در یک محیط آرام به مسائل خود بپردازند؛ کتاب بخوانند، به آینده فکر کنند و یا برای کارهای دیگری که مورد علاقه آنهاست وقت بگذارند.

این روان شناس عنوان کرد: گاهی اوقات نوجوانان می خواهند در برابر نصیحت های بی امان والدین خود ایمن باشند و قصد آنها از تنها ماندن فرار از سوال و جواب های بی شمار و دستورات والدین است. نوجوان با انتخاب تنهایی از فشار بیش از حد والدین فرار می کند تا در تیررس آنها نباشد؛ همچنین ممکن است که فرزندمان در ارتباط با دوستانش یا در مسائل تحصیلی اش با مشکل مواجه شده باشد و یا ارتباط متشنج والدین در کانون گرم خانواده او را به این سمت و سو برده باشد.

وی با بیان اینکه کودکان و نوجوانان به حریمی خصوصی نیاز دارند تا بتوانند در آن کندوکاو کنند و هویت خود را بیابند، گفت: والدین باید در مورد نگرانیشان با فرزند خود صحبت کنند. هنگامیکه او در اتاق خود تنهاست، به حریم خصوصی او احترام گذارید و در صورتی که با خواهر یا برادرش اتاق مشترکی دارد طوری برنامه ریزی کنید تا بتواند مدتی را تنها بماند.

این روانشناس عنوان کرد: در صورتی که نگرانی خود را با نوجوان مطرح کنید، فضای امنی را برای او فراهم آورید و با احتمال بیشتری مسائل و مشکلات خود را با شما در میان خواهد گذاشت.

علیزاده با اشاره به اینکه علاقه بیش از حد نوجوان به تنهایی ممکن است خطرناک باشد، گفت: در صورتی که تمایل نوجوان به تنها ماندن بیش از حد باشد، لازم است باید از نگاهی دیگری چون افسردگی بررسی شود و با مشاهده علایم دیگری همچون بی اشتهایی یا پراشتهایی، کم خوابی یا پرخوابی، انزواطلبی، ماتم گرفتن، ناراحتی و خشم فرزند خود را به روانشناس متخصص نوجوان ارجاع دهید تا در مورد حالات او بررسی های بیشتری انجام شود.