تزریق داروی پپتیدی TP508، میزان زنده‌ماندن موش‌های مورد مطالعه را به شدت افزایش داد؛ این تزریق 24 ساعت پس از قرارگرفتن حیوانات موردبررسی در معرض تشعشعات هسته‌ای به آن‌ها اعمال شد.
 
این تزریق همچنین مرگ موش‌ها را از طریق مبارزه با آسیب‌دیدگی به دستگاه گوارش به تعویق انداخت.

خطر وقایع هسته‌ای با پتانسیل کشتن یا آسیب‌رساندن به هزاران نفر، هوشیاری جهانی درباره نیاز به اقدامات مقابله‌به‌مثل‌کننده پزشکی را افزایش داده است؛ اقداماتی که بتوانند از آسیب جسمانی ناشی از تشعشع هسته‌ای جلوگیری کرده و قربانیان را حتی یک روز یا بیشتر پس از تماس با تشعشع هسته‌ای زنده نگه دارند.

قرارگرفتن در مقابل مقادیر بالای تشعشع موجب بروز اثرات مرگبار می‌شود؛ در میان شدیدترین این اثرات می‌توان به سندروم مسمومیت دستگاه گوارش اشاره کرد که با نابودی پوشش روده به دلیل تشعشع ایجاد می‌شود.

این نوع آسیب به دستگاه گوارش توانایی بدن برای جذب آب را کاهش می‌دهد و موجب بی‌تعادلی‌های الکترولیت، عفونت باکتریایی، نشت روده و مرگ می‌شود.

داروی پپتیدی TP508 در اصل برای استفاده در تحریک ترمیم پوست، استخوان و بافت‌های عضله تولید شده و با تحریک‌کردن جریان مناسب خون ترمیم بافت را شروع کرده، التهاب را کاهش داده و از مرگ سلولی می‌کاهد.

در آزمایشات بالینی بر روی انسان‌ها، این دارو التیام زخم‌های دیابتی پا و شکستگی‌های مچ دست را تقویت می‌کند.
جزئیات این تحقیق در مجله Laboratory Investigation ارائه شد.
اخبار علمی - باشگاه خبرنگاران