تهیه‌کننده برنامه «دو قدم مانده به صبح» معتقد است که به واسطه اینکه یک مجری چندین سال اجرای تلویزیونی انجام داشته و کنار گذاشته شده، نمی‌توانیم بگوییم این حرکت اشتباه بوده، مهم این است که او هنوز قابلیت اجرای متناسب با احوال روز و جذب مخاطب فعلی رسانه را داشته باشد.

 سعید بشیری در گفت‌وگو با ایسنا،  با اشاره به وضعیت مسابقات تلویزیونی اظهار کرد: این روزها رسانه‌های متنوع با شکل‌های پیچیده و جذاب ظهور کرده‌اند؛ بنابراین این عرصه به یک رقابت جدی برای برنامه‌سازی تبدیل شده است. زمانی که ما درباره یک برنامه تلویزیونی صحبت می‌کنیم، انتظارمان مانند ۱۵ یا ۲۰ سال پیش نیست. اگر در آن زمان برنامه ترکیبی یا مسابقه می‌ساختیم مخاطب امکان مقایسه کار ما با دیگران را نداشت. اما در حال حاضر در هر جایی که برنامه جذابی تولید شود، مخاطب یا از طریق شبکه‌های ماهواره‌ای آن را تماشا می‌کند یا بریده‌هایی از آن را در فضای مجازی می‌بیند. 

او درباره ویژگی‌های مسابقات تلویزیونی بیان کرد: مسابقات تلویزیونی یکی از مدل‌های برنامه‌سازی ترکیبی است که کارکردهای مختلفی دارد. استانداردهای برنامه‌سازی و مسابقات در جهان خیلی دشوارتر و سطح آن بالاتر از ایران است. در مسابقات تلویزیونی رقابتی وجود دارد که یک حس تعلیق و هیجان‌ را ایجاد می‌کند که اتفاق خوبی است.

اصلی‌ترین تفاوت مسابقات تلویزیونی با برنامه‌های گفت‌وگو محور همین حس هیجان و رقابت است که باعث می‌شود مخاطب به راحتی جذب این برنامه‌ها شود. تاثیرگذاری این مسابقات باعث افزایش اطلاعات عمومی مخاطب می‌شود که ناخودآگاه سلیقه فرهنگی و اجتماعی مخاطب را نیز تغییر می‌دهد.

تهیه‌کننده برنامه «سفید» اضافه کرد: در گذشته مسابقه‌ای مانند مسابقه «هفته» اجرا می‌شد که خیلی مورد توجه و استقبال مخاطبان بود و به علت ویژگی‌ها و تشخص فردی زنده‌یاد نوذری، فضای جذاب و صمیمانه‌ای داشت. اما در حال حاضر اگر این مسابقه با همان شکل و ریتم به روی آنتن برود، ‌پاسخگو نخواهد بود. حتی این مسابقه بعد از آقای نوذری توسط بازیگر توانا و باتجربه‌ای مانند علیرضا خمسه و ... اجرا شد، اما جذابیت سری اول را نداشت.

بشیری با تاکید بر لزوم پرهیز از تقلید و کپی‌کاری در برنامه‌های تلویزیونی اظهار کرد: من تصور می‌کنم که یک برنامه‌ساز همواره باید سعی کند از کپی‌برداری و تقلید از برنامه‌های دیگر پرهیز کند. اگر چه برنامه‌های «برنده باش» و «پنج ستاره» در جلب مخاطب نسبتاً موفق هستند اما متأسفانه کپی‌ها نعل به نعل هستند؛ البته هر هنرمند و خالق یک اثر هنری بی‌تردید از آثار و برنامه‌های دیگر تأثیر می‌پذیرد و اشکالی هم ندارد، اما این که یک مسابقه را نعل به نعل کپی کنید برای من برنامه ساز خوشایند نیست.

مسابقه «برنده باش» در مجموع برنامه موفق و خوبی است اما به هر حال تشخص هنری و ویژگی مختص به خود را ندارد. خلاقیت و نوآوری به نسبت نمونه مشابه خود در شکل و ساختار و اجرا ندارد . معتقدم اگر شما در حال کپی برداری از یک برنامه هستید می‌بایست در شکل اجرا نوآوری و خلاقیت وجود داشته باشد، اما متاسفانه این اتفاق نیفتاده است.

تهیه‌کننده برنامه «کافه فیلم» با اشاره به جایگاه مجریان قدیمی و جدید در تلویزیون ادامه داد: در برنامه‌سازی تلویزیون و فضای سینما یک بی‌رحمی وجود دارد، بارها شاهد بوده‌ایم که چهره‌های محبوب تلویزیونی و سینمایی پس از مدتی فراموش می‌شوند و به همین دلیل حفظ کردن حضور مستمر یک بازیگر یا مجری به هوشمندی نیاز دارد.نمی‌توانیم به واسطه اینکه فردی چندین سال اجرا کرده و کنار گذاشته شده بگوییم این حرکت اشتباه بوده است.

یک مجری قدیمی باید خود را به‌روز کند. همچنین نمی‌توانیم جلوی ایده‌پردازی، طراحی جدید و آوردن یک مجری جدید را بگیریم چون مخاطب نیاز به نوآوری دارد، اما مجری که می‌خواهد یک مسابقه را اجرا کند باید دانش، تخصص و ویژگی مناسب موضوع و فرم آن برنامه را داشته باشد. اینکه یک بازیگر مشهور و محبوب را بیاوریم و اجرای یک مسابقه را به او بسپاریم ایرادی ندارد، اما آن اجرای او باید به احوال و فرم آن برنامه کمک کند؛ بنابراین باید مجریان را درست انتخاب کنیم، تنها چهره محبوب بودن نمی‌تواند ملاک انتخاب مجری باشد.

بشیری در پایان به فعالیت برنامه‌سازی خود اشاره کرد و گفت: من طرحی را حدود ۲۰ سال پیش در ذهن داشتم به نام «رویاهای آمریکایی» که درباره سینمای هالیوود است، ‌این طرح در شبکه پنج تصویب شده و در حال انجام مراحل اداری است.