به گزارش خبرآنلاین، وقتی روی سطح یخ‌زده قدم می‌زنیم، فشار پای ما سبب می‌شود به‌طور موضعی، دمای ذوب یخ پایین‌تر بیاید و لایه‌ای نازک از آب مایع بین دو سطح جامد یعنی یخ و کفش شکل بگیرد. همین لایه سیال است که با پر کردن ناهمواری‌های بین کفش و سطح یخ، سبب می‌شود پای ما لیز بخورد.

بهترین روش برای راه رفتن روی سطح یخ‌زده و پیشگیری از لیز خوردن، قرار دادن پا به شکل عمودی روی سطح زمین است، درست همان‌طور که پنگوئن‌ها گام برمی‌دارند.

اما علم فیزیک، راه‌حل عجیب دیگری را پیشنهاد می‌کند که شاید در نگاه نخست مضحک به نظر برسد، اما واقعا کاراست و حتی در سطوح شیب‌دار هم مانع از لیز خوردن افراد می‌شود. در این روش که جایزه ایگ‌نوبل ۲۰۱۰ را دریافت کرد، پیشنهاد می‌شود که روی کفش، جوراب بپوشید.

پوشیدن جوراب روی کفش یا چکمه، راه‌حلی است که در دهه‌های گذشته هم استفاده می‌شد؛ اما سال ۲۰۱۰ (۱۳۸۹)، «لیَن پارکینز»، «شیلا ویلیامز» و «پاتریشیا پریست» از دانشگاه اوتاگو در نیوزیلند برای بررسی علمی این راهکار به‌ظاهر عامیانه، آزمایشی ترتیب دادند. آن‌ها با آمارگیری متوجه شدند که وقتی افراد جوراب به پا داشته باشند، احتمال اینکه روی یخ لیز بخورند، کمتر از وقتی است که جوراب به پا نداشته باشند. شگفت‌انگیزتر (یا شاید احمقانه‌تر) این‌که این امر وقتی محقق می‌شود که افراد جوراب خود را روی کفش یا چکمه خود به پا کنند.

اما چرا پوشیدن جوراب روی کفش به لیز نخوردن کمک می‌کند؟ پاسخ ساده است: الیاف جوراب، لایه مایعی را که بین یخ و کف کفش شکل می‌گیرد، به خود جذب می‌کند و لغزش موضعی خطرساز را از بین می‌برد.

البته نباید فراموش کرد که این روش برای فاصله‌های کوتاه و گذر کردن از مناطق خطرناک کاربرد دارد؛ وگرنه وقتی جوراب کاملا خیس شد و توان جذب رطوبت بیشتر را از دست داد، خود به عاملی برای لیز خوردن تبدیل می‌شود.