میوه به علاوه بر مزه مطبوع دارای ویتامین C، روی، پتاسیم، مس، آهن و فیبر رژیمی می‌باشد

به ( Quince ) میوه ای زرد رنگ و مربای به در بین ایرانیان مورد اقبال است که سلامت دات لایف به دلیل خواص مربای به ، مربای به کم شکر را برای سفره صبحانه پیشنهاد می کند. به در کتب طب سنتی ایران با نام «سفرجل» آورده شده است و جهت تقویت قلب و مغز مفید می باشد. فواید میوه ی به ، مقوی قلب، معده و اعصاب است و دمنوش به نوشیدنی بسیار مناسب برای پاییز و زمستان است. از دانه های میوه به در سرماخوردگی و گلودرد استفاده می کنند.

دمنوش به
 
خواص کلی و نحوه مصرف به عبارت است از:
مقوی اما دیر هضم است. هم مصرف خوراکی و هم بوئیدن میوه آن، موجب ایجاد حس نشاط و تقویت قلب و مغز می‏گردد. بوئیدن به موجب رفع حالت تهوع و استفراغ می‏گردد و خوردن به موجب تقویت معده و دهانه ورودی آن شده و از ریفلاکس اسید معده به سمت بالا جلوگیری می کند و از بدبویی دهان جلوگیری می‏کند. میوه به خام دیرهضم بوده و به کندی از معده عبور کرده و به شدت موجب یبوست مزاج می‏گردد اما دمنوش به و به پخته این عوارض را ندارد.

میوه به بر اساس اقلیمی که کشت می شود ،دارای ۳ نوع میوه است:
به شیرین : طبیعت آن در گرمی و سردی، نزدیک به اعتدال است و در ایجاد نشاط و تقویت قوای قلبی و مغزی قوی‏تر از دیگر انواع عمل می‏کند.

به ترش : دارای طبیعت سرد در درجه اول و خشک در درجه دوم است و در تقویت معده ، قوی‏تر از نوع شیرین عمل می‏کند. عصاره آن در رفع تشنگی و استفراغ مکرر مفید است و ادرارآور خوبی نیز هست.