شبکه Ad Hoc یکی از ساده ترین پیاده سازی های توپولوژی یا همبندی شبکه های بیسیم می باشد، در حالت معمول توپولوژی های شبکه های کامپیوتری بیسیم را به دو صورت Infrastructure و Ad Hoc تقسیم بندی می کنیم، در نوع Infrastructure از یک دستگاه مرکزی به نام Access Point به عنوان نقطه اتصال به یکدیگر استفاده می کنیم و در حقیقت این Access Point در نقش یک سویچ در شبکه های بی سیم فعالیت می کنند، در توپولوژی نوع دوم که Ad Hoc نام دارد، دیگر از دستگاه جانبی استفاده نمی شود و هر یک از کامپیوترها در این توپولوژی به نوعی در نقش یک Access Pint فعالیت می کنند.

شبکه های ad hoc معمولا کاربردهایی موقتی و کم مدت را دارند

شبکه های ad hoc معمولا کاربردهایی موقتی و کم مدت را دارند و برای کاربردهای طولانی مدت مورد استفاده قرار نمی گیرند. بر خلاف شبکه های Infrastructure که از قابلیت هایی مثل شبکه های LAN برخوردارند و می توان به ثبات آنها اطمینان کرد، شبکه های ad hoc پایداری نسبتا پایینی دارند و به همین دلیل است که کاربرد موقتی دارند. با استفاده از این نوع شبکه نیز می توان یک یا گروهی از کامپیوترها که دارای کارت شبکه بیسیم هستند را به یکدیگر متصل کرد و تبادل اطلاعات را انجام داد.

واژه Ad-Hoc ریشه ای لاتین داشته و به معنای " کاربرد اختصاصی " است. این واژه بیانگر این است که ما به هنگامی از این نوع سرویس ها استفاده می کنیم که امکان استفاده از نوع سرویس دیگری که بصورت عمومی پیاده سازی شده باشد وجود نداشته باشد. معمولا ما زمانی از شبکه های Ad-Hoc استفاده می کنیم که امکان استفاده از انواع دیگر شبکه وجود نداشته باشد.

در ارتباطات Ad-Hoc شما یک Session یا نشست برقرار کرده و تمامی دستگاه های به آن Session متصل می شوند، بنابراین با این روش Access Point عملا حذف خواهد شد . برای ایجاد این Session یکی از کامپیوترها با استفاده از کارت شبکه بیسیم خود یک نام دامنه یا بهتر بگوییم یک SSID مانند Access Point های دیگر ایجاد می کند که برای محدوده فرکانسی که در آن کارت شبکه های بیسیم دیگر فعال هستند قابل شناسایی می باشد.

در این حالت کامپیوترهای دیگر با جستجوی شبکه های بیسیم دیگر می توانند SSID این کارت شبکه را یافته و به آن متصل شوند و شروع به تبادل داده کنند. از جمله محدودیت هایی که می توان برای اینگونه از شبکه های بیسیم عنوان کرد محدود بودن تعداد اتصال همزمان به این شبکه می باشد که به همین دلیل Node ها یا گره های آن از یک تعداد معین نمی توانند تجاوز کنند. قابل ذکر است که این گره ها و SSID می تواند متجرک نیز باشد که به دلیل دارا بودن چنین قابلیتی می توانند برای استفاده در دستگاه های مختلفی از جمله کنسول بازی های مختلف بیسیم مورد استفاده قرار بگیرند، برای مثال شما می توانید از قابلیت Ad-Hoc در دستگاه های پلی استیشن و یا Nintendo برای انجام بازی های همزمان با دوستانتان استفاده کنید.

بدیهی است که فرکانس کارکرد هر شبکه Ad Hoc می تواند متفاوت باشد و بر حسب نوع کاربرد آن در انواع شبکه ها اعم از شبکه های خانگی تا شبکه های نظامی و بعضا ماهواره ای مورد استفاده قرار می گیرند، در بسیاری از کاربرهای نظامی از شبکه های Ad Hoc برای یافتن محل قرارگیری یک وسیله و به ویژه وسایل متحرکی که در محدوده نظامی قرار میگیرند و مکان یابی آنها استفاده می شود. اینگونه ساختار شبکه بیسیم را میتوان در موارد حفاظت محیط زیست نیز مورد استفاده قرار داد، شاید در بسیاری از فیلم های مستند حیات وحش مشاهده کرده باشید که پس از بدام انداختن یک حیوان به آن یک فرستنده متصل می کنند که مکان حیوان را در طول مدت اتصال به این وسیله بر روی نقشه نمایش می دهد، تمامی این امکانات از قابلیت هایی است که شبکه های بیسیم Ad Hoc به ما ارائه می دهند. زیست شناسان با استفاده از این روش حتی روش زندگی و مسیرهایی را که حیوان در طول نگهداری فرستنده Ad Hoc حرکت کرده است را می توانند مشاهده و ضبط کنند.