سنبه و ماتریس از مهم ترین و دقیق ترین قسمت های تشکیل دهنده قالب می باشند که در واقع فرم مورد نظر و نهایی در این دو قطعه شکل می گیرد.

سنبه: سنبه در اصطلاح نر نام دارد. یکی از اساسی ترین قسمت های قالب سنبه است که جنس آن عموما از فولاد می باشد. قسمت بالایی سنبه از یخ یا پله درست شده است تا بتواند توسط سنبه گیر در جای خود قرار گیرد.

سنبه ها بعد از ساخت توسط عملیات حرارتی آبکاری می شود. بعد از سختکاری (عمیلیات حرارتی) استحکام آنها از لحاظ سایشی بالا رفته اما در اثر زمان کار زیاد تیزی خود را از دست خواهد داد که بعد از کند شدن به توسط ماشینهای صنعتی مانند سنگ مغناطیس لبه ی آنها به حالت اول بر میگردد. قابل ذکر است که تمامی مراحل ماشینکاری اعم از سوراخها ، رزوه ها ، سوهانکاری و زدن برقوها قبل از مرحله ی سختکاری باید انجام شود زیرا بعد از عملیات هیچگونه ماشینکاری بر روی سمبه و ماتریس انجام نخواهد گرفت. نوع سختکاری و درجه آن که راکول نامیده میشود به فولاد و ضخامت ورقی که باید برش خورده شود بستگی دارد. به طور معمول بین 55 تا 60 راکول میباشد.

ماتریس : ماتریس نیز اکثرا از جنس فولادهای سنبه ساخته می شود و تلروانس بین سنبه و ماتریس باید به مقدار معینی باشد در غیر اینصورت یا قطعه کار مطابق ابعاد خواسته شده تولید نمی شود. و یا اگر تلروانس زیاد باشد قطعه بجای بریده شدن داخل ماتریس شده و به حالت کشش پاره می شود.

برای اینکه قطعات بتوانند به راحتی از داخل ماتریس بیرون ریخته شوند فقط قسمتی از سر ماتریس مطابق قطعه کار بوده و بقیه آن تا انتها گشاد تر می باشد.

ماتریس توسط چند پیچ و پین به کفشک پائینی بسته می شود تا نسبت به سنبه ها در جای مناسب قرار گرفته و لبه سنبه و ماتریس در گیر نشوند و شکسته شوند. بعضی ماتریس ها که ساخت آنها بصورت یک تیکه مشکل بوده و یا خیلی بزرگ باشند بصورت چند تیکه می شوند و به روشهای مختلف تولید می شوند.