برای داشتن رابطه ای عمیق زناشویی، لازم است با ذهنی خالی از تصویر به آینده نگاه کنیم

در روزگار ما عشق و رابطه عاطفی بیش از هر چه به بازی تصاویر تبدیل شده است. مثلا تصویر ما از معشوق شبیه فلان هنرپیشه سینمایی است یا تصور ما از رابطه عاشقانه شبیه داستان زیبایی است که جایی خوانده یا شنیده ایم. گاهی نیز این تصاویر مشوش و ترسناک هستند؛ خیلی زود متوجه کمبودهای معشوق می شویم. به مرور زمان، خیانت، سستی، پیری و مرگ را در آینه چهره معشوق می بینیم و معشوق از فردی یگانه و دسترس ناپذیر به آدمی معمولی و دم دستی تبدیل می شود.

به علاوه، کم کم احساس می کنیم دیگر آن فرد جذاب سابق نیستیم و کسی نیست که با دیده تحسین یا شگفتی به ما بنگرد. مشکلات زندگی مشترک نیز ما را غافلگیر می کند. حالا نه تنها بار خود که بار معشوق و رابطه و حاشیه های آن را نیز باید بر دوش بکشیم.

این تصاویر ضد و نقیض درباره رابطه دراز مدت برای همه ما آشناست. از یک طرف، تصویری باشکوه و زوال ناپذیر از سرخوشی و جست و خیز عاشقانه که نفس را در سینه حبس می کند، از طرف دیگر، تصویر روزهای یکنواخت و کسالت بار سال های دراز عمر در چهاردیواری زندگی مشترک که به خمیازه ای طولانی می ماند. از یک تصویر به تصویر دیگر پرتاب می شویم و سرگردان و مردد از خود می پرسیم واقعیت زندگی مشترک چیست؟ برای پاسخ به این سوال، به تصاویر دیگر متوسل و بیش از پیش در شبکه ای از تصاویر غرق می شویم.

مشکل چیست؟