او نیلوفر اردلان است، زن جوانی که یکی از برترین ورزشکاران تاریخ ورزش بانوان به شمار می رود. زن جوانی که هم مادر بود هم همسر. هم کاپیتان تیم ملی فوتسال بود هم کاپیتان تیم ملی فوتبال بانوان. زنی که تنها چند ماه پس از به دنیا آوردن فرزندش دوباره به تیم ملی برگشت. زنی که یکی از سه بازیکن برتر فوتسال زنان در تمام سال های اخیر به شمار می رود. نیلوفر با تیم ملی فوتسال بانوان به جام جهانی کوچک رفت، نایب قهرمانی در رقابت های داخل سالن آسیا را با تیم ملی فوتسال بانوان جشن گرفت، قهرمانی در غرب آسیا را به کارنامه خود افزود. او که گلزن ترین مادر ایرانی بود.

اما چرا نیلوفر اردلان نسبت به ستاره های بی اخلاق، پولکی و حاشیه ساز شهرت کمتری دارد؟ پاسخ را باید در کجا جستجو کرد؟ آنجا که هزینه 12 میلیون تومانی فلان فوتبالیست برای لباس هایش از نایب قهرمانی تیم ملی فوتسال بانوان در آسیا بیشتر مورد توجه قرار می گیرد. آنجا که دعوای دو فوتبالیست در رختکن تیم ستارگان بیشتر از نخستین حضور تیم ملی فوتسال بانوان ایران در نخستین دوره جام ملت های فوتسال زنان آسیا اهمیت دارد. اینجا آسیب دیدن در لکسوس 550 میلیون تومانی فلان فوتبالیست بیشتر از قرار گرفتن نام فرشته کریمی در میان 10 فوتسالیست برتر دنیا مهم تلقی می شود.