ظرفیت بالقوه محصولات باغات در ایران/ چرا میوه ایرانی برای صادرات تولید نمی‌شود؟

عرصه جغرافیایی ایران از مولفه‌های حائز اهمیت در توسعه و صادارت میوه و به تبع آن ارتقای ضریب صادرات غیرنفتی محسوب می‌شود.

به گزارش خبرنگار صنعت،تجارت و کشاورزی گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان،میوه از نمونه محصولاتی به شمار می رود که در اقصی نقاط جهان ، فارغ از قومیت ها ، نژاد ها و فرهنگ حاکم بر جوامع و کشورها،از تقاضا و ضریبِ خرید قابل توجهی برخوردار است.

با چنین اوصاف و ویژگی هایی ، هر آنچه توسعه تولید و به تبع آن صادارت این محصول افزایش یابد به همان میزان اَرزآوری ، اشتغالزایی و سودآوری فزاینده تری برای کشور حاصل خواهد شد.

در این میان،وجود برخی ویژگی های خاص و کم نظیرِ طبیعی،اقلیمی و آب و هوایی در ایران، ضرورت توجه هر چه بیشتر به این عرصه را ضرورت می بخشد.

به واقع با نیم نگاهی به پهنه جغرافیایی این مرز و بوم و خصوصیاتی که به آن اشاره شد،تقریبا در تمامی مناطق جغرافیایی ایران اعم از شهرها و روستاها،امکان پرداختن به این عرصه و تلاش برای تولید چنین محصولاتی وجود دارد و با یک برنامه ریزی منسجم و هدفمند و هم افزایی دستگاه های ذی ربط اعم از وزارت جهاد کشاورزی ،وزارت صمت و پشتیبانی بانک ها و موسسات مالی و تعاونی های روستاییِ فعال در کشور ، می توان به توفیقات ارزنده ای در این حوزه نائل شد.

اگرچه ظهور و بروز برخی پدیده ها همچون خشکسالی در طی سالیان و دهه های اخیر،فعالیت در چنین بخش هایی را تا حدودی دشوار ساخته،اما این به معنای انسداد و بن بست در مسیر فعالیت در چنین حوزه هایی نبوده و نخواهد بود مشروط براینکه برای توسعه فعالیت در این عرصه،تدابیر و تمهیدات مقتضی تامین و پیش بینی شود.

در این میان،غرب استان تهران به عنوان یکی از حوزه های مستعد برای تولید میوه از گذشته دور مورد توجه بوده و کم نیستند فعالان عرصه باغداری که معتقدند با حمایت و پشتیبانی نهادهای مربوط می توان به دستاوردهای ارزنده بسیای در عرصه اقتصادی(در سایه فعالیت در این بخش)نائل شد.